Dwars door de Eifel

De Eifelsteig is een langeafstandswandelpad dwars door de Duitse Eifel. Het loopt in vijftien etappes over 313 kilometer van Aken naar Trier. De meeste wandelaars lopen dit pad via een organisatie die hun bagage vervoert van het ene hotel naar het volgende zodat ze zonder zware rugzak kunnen wandelen. Je moet dan wel vasthouden aan de etappes. Je kunt het pad natuurlijk ook op de bonnefooi en je eigen tempo bewandelen. Zo kun je blijven hangen bij onverwachte pareltjes, zoals Perlenau of Vogelsang, of aan het einde van een tocht je tentje ergens in de grond prikken. 

Het pad start – of eindigt – op het plein van Kornelimunster, een oude buitenwijk van Aken, stad van Karel de Grote. Dertien eeuwen na zijn dood drukt deze keizer nog steeds zijn stempel op de stad. Zijn dramatische gezicht kom je overal tegen. Zo ook in graffiti op deze muur.

In juli 2021 werd de Eifel getroffen door zware overstromingen. Het hekwerk van deze brug nabij Kornelimunster bijvoorbeeld werd daarbij vernield. Op veel plaatsen zijn de gevolgen van de ramp anno 2024 nog altijd zichtbaar. Veel weggeslagen bruggen zijn nog steeds niet hersteld. Het vraagt soms om creativiteit en burgerlijke ongehoorzaamheid om de Eifelsteig te kunnen blijven volgen…

Etappe 1 van de Eifelsteig loopt van Kornelimunster naar Roetgen. Het mooiste deel van deze etappe loopt over een stuk van de Struffeltroute, een wandelpad door een venig heidegebied. 

Het pittoreske Monschau is een toeristische trekpleister met zijn schilderachtige ligging aan de Roer en de wonderschone vakwerkhuizen die er staan. Het dorp is het eindpunt van etappe 2. Als je iets verder loopt, kom je een van de mooiste campings langs de Eifelsteig tegen: Natuurcamping Perlenau. 

Eindeloze wandelpaden door eeuwige bossen: op dit pad sla je ergens rechtsaf om op Natuurcamping Perlenau te komen. Dit ligt op etappe 3, die loopt van Monschau naar Einruhr. 

Een prachtige ochtend met links de Obersee, door bewoners van de Eifel ook wel de Amazone genoemd. Dit vind je op etappe 4, die loopt van Einruhr naar Gemünd.

Tijdens de vierde etappe kom je ook langs het spookdorp Wollseifen. Ontstaan in de 13^e eeuw, zwaar gebombardeerd in 1944, en in 1946 op bevel van de Britten ontruimd. Tot 2005 werd het gebruikt als militair oefenterrein door de Britten en de Belgen. Deze huizen werden gebouwd om huis-aan-huisgevechten na te bootsen. Alleen de kerk linksachter herinnert aan het dorp dat hier ooit lag.  

Niet ver van Wollseifen ligt het indrukwekkende Vogelsang, een van de grootste bouwwerken van het nationaalsocialisme en een van de weinige dat bewaard is gebleven. In 1934 startte de bouw van deze Ordensburg, een opleidingscentrum voor Hitlers’ elite. De atletiekbaan ligt er nog, en de gebouwen staan nog overeind. Ook de beelden van de Übermenschen staan er nog, zij het allemaal zorgvuldig onthoofd, inclusief de adelaar. In 2006 werd Vogelsang uitgeroepen tot Internationaler Platz voor tolerantie, verscheidenheid en vrede. Je vindt hier twee interessante musea, een restaurant, een sterrenwacht en een fijn guesthouse. 

Etappe 5 loopt van Gemünd naar het klooster van Steinfeld. Hier zie je in de verte de torens van het klooster. Maar vergis je niet: het duurt nog een paar uur voordat je daar je wandelschoenen kan uittrekken.

Van Kloster Steinfeld loop je naar het lieflijke Blankenheim. Onder het huis op deze foto bevindt zich de bron van de Ahr, de rivier die in 2021 zo zwaar uit zijn oevers trad dat er meer dan 160 doden vielen. Het is nauwelijks te bevatten dat dit kabbelende stroompje kan aanzwellen tot zo’n dodelijke watermassa. 

Over de Eifelsteig loop je langs vele akkers. Hier een typisch, wijds uitzicht tijdens etappe 7, van Blankenheim naar Mirbach. 

De Eifelsteig is gezegend met schuilhutten, waarvan deze, op het Brotpfad op etappe 7, rechtstreeks uit een sprookje van de Gebroeders Grimm lijkt te zijn overgezet. 

Een hoogtepunt van etappe 8: de Dreimühlen Wasserfall. Op het weke, poreuze gesteente groeit mos dat versteent, waarop weer nieuw mos groeit. Op deze wijze groeit dit fenomeen zo’n 8 centimeter per jaar. In 2024 is de totale hoogte van het gesteente 9 meter, en valt het water zo’n 5 meter. 

De dolomieten van de Eifel: rondom Gerolstein vind je een gefossiliseerd rif dat 400 miljoen jaar geleden de bodem vormde van een subtropische zee. Op de foto een van die dolomieten, de beeldbepalende Auberg. 

Eindpunt van etappe 10 is Daun. Hier kun je je watervoorraad gratis aanvullen met koolzuurhoudend, ijzerrijk water. 

Na veel zwoegen, klimmen en vloeken komt de beloning: een prachtig uitzicht over de eerder afgelegde wandelkilometers. Hier, aan het begin van etappe 11, kijk je terug op een deel van etappe 10: van Hillesheim naar Daun. 

Kenmerkend op etappe 11, van Daun naar Manderscheid, zijn de maren. Dit zijn vulkaankraters, die in de loop der tijd gevuld zijn geraakt met water. De drie bekendste maren van de Eifel zijn het Schalkenmehrener Maar, het Weinfelder Maar en het Gemündener Maar (op de foto).

De Niederburg in Manderscheid in het prachtige dal van de Lieser badend in het ochtendlicht. Dit uitzicht vind je op etappe 12, van Manderscheid naar de Abdij van Himmerod (Grosslittgen). 

Vroomheid slaat de klok bij de Abdij van Himmerod. Op een nabijgelegen veld is een buitenkerk ingericht, compleet met altaar, katheder en banken. 

Nabij Burg op etappe 13 passeer je de 50^e breedtegraad. En waarom zou dat niet even noemenswaardig zijn als het passeren van de poolcirkel of de kreeftskeerkring? 

Zandsteen op etappe 14. Rondom Kordel zie je overal roestrode rotsformaties, zoals deze: de Kaulay.

Nog zo’n zandstenen wonder: de grot van Genoveva. Vernoemd naar een van ontrouw beschuldigde vrouw die hier samen met haar zoontje werd achtergelaten door de beul die het niet over zijn hart kon verkrijgen hen om te brengen. Je vindt deze grot op de laatste etappe.

Het eindpunt komt in zicht. Vanaf de zandstenen rotsen aan de Moezel zie je in de verte Trier liggen. Het is de oudste stad van Duitsland, als Romeinse nederzetting gesticht rond het jaar 0. De Romeinen lieten hier veel sporen achter, onder andere ruïnes van drie thermencomplexen, een basiliek, een amfitheater en een brug, nog steeds een van de belangrijkste bruggen over de Moezel. 

De Eifelsteig is pas echt helemaal uitgelopen als je het oude centrum van Trier inwandelt door de Porta Nigra, het restant van een Romeinse stadspoort. In de vroege Middeleeuwen werd deze poort verbouwd tot kerk. Op deze foto zie je daar een herinnering aan: er werden prachtige wandreliëfs aangebracht. 

Over deze wandeltocht is Tussen aken en Trier – een klein verhaal over de Eifel gepubliceerd in een Raafje, een boekje om te versturen ter grootte van een ansichtkaart.